Waarom zijn we zo bezig met wat anderen van ons vinden, en waarom raakt afwijzing ons zo diep? Dit is geen oppervlakkige onzekerheid, maar een diep menselijk fenomeen dat voortkomt uit ons zenuwstelsel.
Ons zenuwstelsel scant continu: “Ben ik veilig hier?” Dit gebeurt automatisch, een proces genaamd neuroceptie. We lezen constant gezichten, stemmen en sferen om te controleren of we erbij horen en of we kunnen ontspannen. Dit geldt zowel voor fysieke dreigingen als voor sociale interacties.
Sociale veiligheid: een kwestie van overleven
Evolutionair gezien zijn we groepsdieren. Vroeger betekende buitengesloten worden de dood. Erbij horen was letterlijk van levensbelang. Ons zenuwstelsel reageert nog steeds alsof afwijzing direct gevaar betekent. Daarom voelt kritiek, genegeerd worden of een gespannen sfeer zo intens ongemakkelijk – je lichaam slaat alarm.
De rol van trauma
Ben je opgegroeid in een omgeving waar veiligheid niet vanzelfsprekend was (door trauma of onveilige hechting)? Dan heeft je zenuwstelsel geleerd om nóg scherper te scannen. Gedrag als pleasen of aanpassen is dan geen karaktertrek, maar een overlevingsmechanisme. “Wat anderen van me vinden” wordt een constante afweging, geworteld in een diep verlangen naar verbinding én bescherming.
Je mag ontspannen
Als je dit herkent, weet dan dat je lichaam doet wat het moet doen: jou beschermen. Maar het hoeft niet meer zo hard te werken. Je mag veiligheid van binnenuit gaan vinden, wat tijd, vertraging en lichaamsbewustzijn vraagt, soms met ondersteuning.
Weet je welkom in mijn praktijk
Liefdevolle groet, Wendela