Sint Maarten, Sint Maarten, de koeien hebben staarten…
Mickey Mouse ging lichtje lopen…
De tijden veranderen, denk ik met een glimlach.
“Elf november is de dag, dat mijn lichtje branden mag.”
Met rode wangen van de kou en het warme licht in onze handen, liepen we door de straten, hier op de foto samen met mijn broertje.
Achter dat vrolijke tafereel schuilt een oud verhaal — over Sint-Maarten, een man die zijn mantel deelde met iemand die het koud had.
Een daad van medemenselijkheid, eenvoud en warmte.
Hij gaf wat hij kon missen, en daarmee schonk hij iets veel groters: hoop.
Het licht dat we met ons meedragen
In wezen dragen we allemaal zo’n lichtje in ons.
Soms brandt het helder, vol vertrouwen en levenslust.
En soms flakkert het — wanneer het donker is, wanneer we moe zijn, verdrietig of even de weg kwijt.
Het leven vraagt niet dat we altijd stralen.
Maar wél dat we blijven dragen wat licht is — ook als het klein voelt.
Dat we onze warmte delen, met een glimlach, een gebaar, of gewoon door er te zijn.
Je hoeft niet groot te schijnen — een klein lichtje is ook genoeg.
Zoals Marianne Williamson zo mooi zegt:
“En als we ons eigen licht laten schijnen,
geven we onbewust anderen toestemming hetzelfde te doen.”
Misschien is dat wel de diepste betekenis van Sint-Maarten:
dat we met ons kleine lichtje niet alleen onze eigen weg verlichten,
maar ook een stukje van die van een ander.
Voor het kind in ons allemaal
Misschien is Sint-Maarten daarom zo’n mooie dag.
Niet alleen voor de kinderen die zingen met hun lampionnen,
maar ook voor de volwassenen die even herinnerd mogen worden
aan dat innerlijke licht dat nooit echt uitgaat.
Dus vraag ik je vandaag:
Hoe laat jij jouw lichtje schijnen?
SinneHart– Kies vanuit jouw unieke kracht
Systemisch coach
Kleurentolk
Holistische EMDR